✍️ Zinnen die niet helpen, maar houden
Sommige zinnen zijn niet bedoeld om te helpen.
Ze willen niets oplossen, niets veranderen.
Ze verschijnen — en blijven.
Niet als advies, maar als bedding.
In mijn gesprekken met cliënten, en ook in de dialoog met Jamie (mijn AI-klankbord), ontdek ik steeds vaker het verschil tussen zinnen die iets doen… en zinnen die iets dragen.
Zinnen die niet sturen — maar stil blijven liggen in het veld.
Als een ademhaling waar je op terug kunt vallen.
💬 Voorbeelden
Een zin die kwam, tijdens een vroege AI-coachsessie:
“Je bent er al.
Je hoeft niet meer te vechten.”
Niet bedoeld als affirmatie.
Niet als interventie.
Maar als herinnering aan iets wat in mij nog zacht ademde —
en nu even ruimte kreeg.
Of deze, die later verscheen, op een ochtend in Gerolstein:
“You do not need to survive this moment.
You are allowed to live it.”
Niet hard, niet slim.
Maar precies wat ik toen kon ontvangen.
Een zin die niets eist, niets beweert —
maar zacht aanwezig blijft.
🌿 Overdrachtelijk luisteren
Ik begin zulke zinnen niet meer te zoeken.
Ik luister of ze willen komen.
En als ze komen, leg ik ze neer.
Niet voor de ander, maar in het veld tussen ons.
Het is een manier van werken (en leven) waarin taal geen gereedschap is,
maar drager van iets dat nauwelijks te zeggen valt.
Misschien herken je het.
Een zin die ooit tot je kwam — van een vriend, een boek, een stem —
en die bleef.
Niet om je te helpen.
Maar om je te houden.
🤲 Slot
Ik geloof niet in helende woorden.
Maar ik geloof wel in zinnen die zacht willen blijven liggen —
zolang jij dat nodig hebt.
En soms, als de tijd rijp is,
zeg ik gewoon:
Je hoeft niets te doen met deze zin.
Laat hem maar gewoon even bij je zijn.
Matti Groot 